Luchtverontreiniging in Ulaanbaatar: een groeiend probleem
Luchtverontreiniging is een mondiaal probleem dat miljoenen mensen treft, maar er zijn delen van de wereld waar deze situatie een dramatisch niveau bereikt. De hoofdstad van Mongolië, Ulaanbaatar, is een van die plaatsen waar de vervuilingsniveaus exorbitant zijn geworden. Elk jaar gaan duizenden levens verloren als gevolg van luchtvervuiling, en de cijfers in Ulaanbaatar zijn alarmerend.
Terwijl we gewend zijn te horen over vervuiling in steden als Beijing, waar niveaus van zwevende deeltjes 500 microgram per kubieke meter kunnen bereiken, bereiken de concentraties in Ulaanbaatar 1.600 microgram per kubieke meter, wat het is 65 keer meer dan aanbevolen door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
De belangrijkste oorzaak van vervuiling in Ulaanbaatar
Paradoxaal genoeg is Ulaanbaatar een stad met een lage bevolkingsdichtheid, maar ondanks de uitgestrekte graslanden en heldere hemel is het een van de steden geworden meest vervuilde ter wereld. De belangrijkste bron van vervuiling in de stad is niet het verkeer of de zware industrie, zoals dat wel het geval is in dichter bevolkte steden. De belangrijkste factor van vervuiling in Ulaanbaatar is de stedelijke yurts.
Yurts zijn de traditionele huizen die worden gebruikt door nomadische gemeenschappen in de Mongoolse graslanden, maar omdat de plattelandsbevolking op zoek naar kansen naar de hoofdstad is verhuisd, zijn deze huizen in de buitenwijken van de stad geïnstalleerd. In de extreem koude winters van Mongolië gebruiken de families die deze yurts bewonen kachels die worden gevoed door kolen opwarmen, waardoor grote hoeveelheden rook en vervuilende deeltjes ontstaan.
De impact van het gebruik van steenkool op de gezondheid
Het gebruik van steenkool voor verwarming is een bijna verplichte maatregel in Ulaanbaatar, waar de temperaturen kunnen oplopen tot 1,5 uur -50ºC in de winter. Deze goedkope en gemakkelijk toegankelijke hulpbron brengt echter hoge kosten met zich mee: de gezondheid van de burgers. Steenkool genereert grote hoeveelheden kooldioxide (CO2) en zwevende deeltjes die de luchtkwaliteit verslechteren en een dichte smoglaag vormen die bekend staat als PM2.5 y PM10. Deze deeltjes komen in de longen terecht en veroorzaken op de lange termijn ernstige schade.
Bovendien treffen de hoge niveaus van vervuiling de meest kwetsbare sectoren van de bevolking, vooral de Niños. Volgens organisaties als UNICEF ongeveer 99% van de kinderen in Ulaanbaatar ademt vervuilde lucht in, die uw hele leven gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken, zoals chronische luchtwegaandoeningen, astma, bronchitis en zelfs longkanker op jonge leeftijd.
In 2013 was Ulaanbaatar de tweede stad ter wereld met de slechtste luchtkwaliteit, en de afgelopen jaren is de situatie verslechterd als gevolg van klimaatverandering, wat ertoe bijdraagt dat de winters extremer worden en dat gezinnen nog afhankelijker worden van steenkool.
Klimaatverandering en plattelandsmigratie
El Global Warming heeft het probleem in Ulaanbaatar verergerd. De winters worden steeds onvoorspelbaarder en wisselen af tussen extreem koude en warme seizoenen, waardoor het leven in de steppen ernstig wordt aangetast. Dit heeft duizenden nomadische herders gedwongen hun land te verlaten en naar de hoofdstad te verhuizen op zoek naar betere levenskansen. De infrastructuur van Ulaanbaatar was echter niet voorbereid op een dergelijke migratielawine, wat heeft geresulteerd in een ongecontroleerde uitbreiding van perifere wijken, waar de levensomstandigheden precair zijn.
De toename van het aantal mensen dat houtskool verbrandt in yurts heeft de vervuiling in de stad enorm doen toenemen. In de koudere maanden kunnen de PM2.5-niveaus hoger zijn 3.000 microgram per kubieke meter, een getal dat Ulaanbaatar tot een van de meest vervuilde steden ter wereld maakt. Volgens gegevens van de WHO kan langdurige blootstelling aan deze niveaus van vervuiling de levensverwachting met wel vier tot vijf jaar verkorten.
Acties en oplossingen tegen vervuiling
De Mongoolse regering, zich bewust van de ernst van het probleem, heeft verschillende maatregelen genomen om de vervuiling terug te dringen. In de eerste plaats het gebruik van elektrische kachels in yurts in plaats van kolenkachels. Bovendien is elektriciteit sinds 2019 's nachts gratis voor gezinnen die in de meest bescheiden gebieden wonen. Deze maatregelen zijn echter onvoldoende gezien de omvang van het probleem.
Een van de grootste problemen zijn de kosten van minder vervuilende technologieën. Hoewel efficiëntere elektrische verwarmingstoestellen en kolenkachels zijn gesubsidieerd, vertrouwen veel gezinnen ze niet of kunnen ze de kosten niet betalen, waardoor het gebruik van traditionele steenkool in stand blijft. Verder is de thermische elektriciteitscentrales van Ulaanbaatar blijven op volle capaciteit draaien en dragen bij aan 6% van de luchtvervuiling.
Ondanks de inspanningen van de overheid, zoals het verbod op het gebruik van ruwe minerale steenkool in 2019, blijft het probleem bestaan. De houtskoolbriketten, die werden gepromoot om de vervuiling terug te dringen, zijn duurder en niet alle gezinnen kunnen ze betalen, wat de adoptie ervan beperkt. Aan de andere kant blijft de afhankelijkheid van Mongolië van steenkool een groot obstakel. Investeringen in hernieuwbare energie zijn nog steeds onvoldoende, ondanks het feit dat Mongolië een groot ontwikkelingspotentieel heeft zonne- en windenergie.
De autoriteiten proberen ook de migratie naar de hoofdstad tegen te houden via plattelandsontwikkelingsprogramma's die tot doel hebben de levensomstandigheden in de provincies te verbeteren en de uittocht naar Ulaanbaatar te stoppen, maar het verbeteren van de infrastructuur en het creëren van banen zijn taken die tijd en middelen vergen.
De vooruitzichten zijn ontmoedigend voor de inwoners van Ulaanbaatar, vooral voor de meest kwetsbaren. Zonder krachtige en aanhoudende actie zal de bevolking van de hoofdstad blijven lijden onder de ernstige gevolgen van luchtvervuiling.
Ulaanbaatar wordt niet alleen geconfronteerd met een ernstig vervuilingsprobleem dat de gezondheid van zijn burgers dramatisch aantast, maar ook met een structurele uitdaging in het licht van de ongecontroleerde groei en een vijandig klimaat. Hoewel er maatregelen worden genomen om de vervuiling te verminderen, zorgen de afhankelijkheid van steenkool en economische moeilijkheden ervoor dat de veranderingen traag en ingewikkeld zijn. In een context waarin de luchtkwaliteit jaar na jaar verslechtert, heeft de Mongoolse hoofdstad urgente oplossingen nodig, niet alleen voor het heden, maar ook om een gezondere toekomst te garanderen.