Door klimaatverandering smelten 's werelds grootste ijskappen. Aan Groenland Er wordt een zorgwekkende afname waargenomen van het totale volume dat door deze gletsjers wordt ingenomen, met een ongekende snelheid van smelten. Recente onderzoeken, zoals die van de Amerikaanse klimatoloog Jason dooshebben aangetoond dat Groenland ongeveer 286 gigaton ijs per jaar verliest, wat een aanzienlijke bijdrage levert aan de mondiale zeespiegelstijging.
Het is essentieel voor de wetenschappelijke gemeenschap om de exacte hoeveelheid ijs die jaarlijks smelt te meten om de toekomstige zeespiegelstijging en de mondiale gevolgen ervan te kunnen voorspellen als de effecten van de zee aanhouden. Global Warming. Om deze uitdaging aan te pakken, gaan ontdekkingsreiziger Ramón Hernando de Larramendi en zijn wetenschappelijke expeditieteam naar Groenland om ijsmonsters te boren en te verzamelen, waarbij ze de massabalans van de gletsjers analyseren.
Het belang van wetenschappelijke expedities
De informatie die tijdens deze expedities wordt verkregen, is van cruciaal belang om te beoordelen hoe de oceaanniveaus kunnen worden beïnvloed als de temperatuur blijft stijgen. Dit soort onderzoeken laten niet alleen zien hoeveel ijs er verloren gaat, maar helpen ook verklaren hoe ijs interageert met het klimaat op planetair niveau.
Bij de eerder genoemde expeditie gaat een team bestaande uit een Amerikaanse klimatoloog samen met andere experts uit meerdere landen boren in het ijs uitvoeren tot wel 25 meter diep in een uitgestrekt gebied van ruim 2.000 kilometer. Deze wetenschappers zullen de missie hebben om monsters te verzamelen die zullen worden gebruikt om vroegere en huidige atmosferische omstandigheden te evalueren en verbindingen zoals zwarte koolstof of microplastics te analyseren, die ook het smeltproces van ijs beïnvloeden.
Het werk van dit soort teams draagt niet alleen bij aan het begrijpen van de toestand van het ijs op Groenland, maar helpt ook bij het genereren van nauwkeurigere klimaatvoorspellingsmodellen en het projecteren van hoe meteorologische verschijnselen op andere plaatsen op de planeet zullen veranderen.
De windslee: een unieke innovatie
Een belangrijk element dat deze expeditie van vele anderen onderscheidt, is het gebruik van windslee, een creatie van Ramón Larramendi. Dit voertuig is een unieke technologische innovatie in zijn soort, omdat het wordt aangedreven door de windenergie en stelt u in staat lange afstanden af te leggen zonder fossiele brandstoffen te gebruiken. Dit voordeel maakt het niet alleen milieuvriendelijk transport, maar verlaagt ook dramatisch de kosten van wetenschappelijke expedities in vergelijking met het gebruik van gemotoriseerde voertuigen of helikopters.
De slee is opgebouwd uit meerdere modules, afhankelijk van de expeditie en de lading die vervoerd moet worden. In de meest geavanceerde configuratie heeft Larramendi's slee vier modules die 20 meter lang zijn en tot 3.000 kilo aan materialen kunnen vervoeren, inclusief wetenschappelijke uitrusting, voedsel en accommodatie voor de expeditieleden. Elke module heeft zijn specifieke functie: de eerste is de pilotmodule van waaruit de besturing van de kometen, wie zijn degenen die de slee besturen; een andere module wordt gebruikt voor rust van de bemanning; en de laatste module draagt de last.
Het vernuft achter de windslee
De windslee gebruikt vliegers in verschillende maten om optimaal gebruik te maken van de kracht van de wind. Kleinere vliegers, zo’n 5 vierkante meter, zijn ideaal bij harde wind, terwijl grotere vliegers, tot 150 vierkante meter, gebruikt worden als de wind zwakker is. Een van de grote innovaties van deze slee is dat de modules zijn gemaakt met flexibele elementen zoals essen- of esdoornhout, dat wordt geassembleerd met behulp van koorden flexibel in plaats van nagels. Hierdoor kan de slee zich aanpassen aan de golvingen in het terrein zonder te breken.
De slee is niet alleen robuust en efficiënt, maar kan ook snelheden tot wel 200 meter halen 80 kmh bij goede windomstandigheden, waardoor in korte tijd lange afstanden kunnen worden overbrugd. De autonome mobiliteit betekent dat expeditieleden in gebieden kunnen opereren zonder de noodzaak van externe ondersteuning, waardoor de kosten en risico's die aan expedities zijn verbonden worden verminderd.
Wat is het wetenschappelijke doel van deze expedities?
De expedities die met de windslee worden uitgevoerd, zijn geen eenvoudige geografische hoogstandjes, maar reageren eerder op wetenschappelijke doelstellingen op het hoogste niveau. Een van de belangrijkste doelstellingen is het uitvoeren van onderzoek naar de verspreiding van micro-organismen in de polaire atmosfeer. Deze micro-organismen, die door de wind worden meegevoerd, kunnen nieuwe gebieden in het Noordpoolgebied koloniseren die voorheen bedekt waren met ijs. Tijdens de expeditie worden ze geïnstalleerd deeltjesverzamelaars Dat zal ons in staat stellen biologische monsters te verzamelen en te bestuderen hoe deze soorten zich in deze extreme omgevingen verspreiden.
Daarnaast zullen metingen van kosmische straling in de atmosfeer worden uitgevoerd. In de poolgebieden is de atmosfeer dunner, waardoor de kosmische stralen, hoogenergetische subatomaire deeltjes uit de ruimte dringen door tot lagere niveaus dan in andere delen van de wereld. Met behulp van apparatuur zoals uiterst nauwkeurige Geiger-Müller-dosismeters kunnen wetenschappers de natuurlijke stralingsniveaus beoordelen en correlaties leggen met de zonneactiviteit.
Een ander aspect dat tijdens deze expedities wordt onderzocht, zijn de effecten van klimaatverandering in sneeuw- en ijslagen. Tijdens de tocht worden op verschillende diepten sneeuwmonsters genomen om de isotopensamenstelling ervan te analyseren. Deze monsters zullen belangrijke informatie opleveren over de sneeuwophoping in de ijskap van Groenland en zal wetenschappers in staat stellen patronen van verandering in de afgelopen decennia te begrijpen.
Een vervoermiddel zonder uitstoot
De windslee is het meest efficiënte en ecologische middel gebleken om de poolgebieden te verkennen. Sinds de eerste succesvolle expeditie in 2000 zijn er meer dan 20.000 kilometer met dit voertuig op verschillende reizen in zowel Groenland als Antarctica, en altijd met positief resultaat. In tegenstelling tot conventionele voertuigen zoals sneeuwscooters of helikopters, is de slee vrij van vervuiling en volledig zelfvoorzienend, waardoor de impact op het kwetsbare Arctische ecosysteem tot een minimum wordt beperkt.
Bovendien is een van de grote successen die met deze slee zijn behaald het vermogen om alle infrastructuur te vervoeren die nodig is om multimodale wetenschappelijke projecten uit te voeren, zonder afhankelijk te zijn van luchtvervoer om voorraden of uitrusting te vervoeren. Dit levert aanzienlijke besparingen op op het gebied van hulpbronnen en maakt het mogelijk dat poolonderzoek continuer en met een lagere ecologische voetafdruk wordt uitgevoerd.
De toekomst van de windslee in wetenschappelijke expedities
Ramón Larramendi en zijn team zijn toegewijd aan het idee om de windslee te gebruiken als een veelzijdig en duurzaam wetenschappelijk platform dat door andere landen kan worden overgenomen in hun eigen poolonderzoek. De verwachting is dat deze technologie in de loop van de tijd de standaard zal worden duurzame poolverkenning, vooral in de meer afgelegen gebieden van Antarctica en het Noordpoolgebied, waar de kosten en logistiek van gemotoriseerde konvooien onbetaalbaar waren.
In feite is dit geprojecteerd 2025zal de windslee terugkeren naar Antarctica voor een grotere internationale wetenschappelijke missie, wat het volgende grote hoofdstuk in de poolexploratie zal markeren. Deze expeditie, die wordt gepland in samenwerking met de European Space Agency, zal testen in extreme omstandigheden mogelijk maken en zal waardevolle gegevens blijven verzamelen om de klimaatverandering, de atmosfeer en de impact van kosmische straling op aarde beter te begrijpen.
De laatste reis van de expeditie SOS Arctische Windslee 2024 aangetoond dat het mogelijk is om zelfs onder zeer ongunstige windomstandigheden op te rukken. Gedurende 23 dagen slaagden Larramendi en zijn team erin om windsnelheden tot 40 graden onder nul te overwinnen en aanzienlijke sneeuwstormen te doorstaan, wat de veelzijdigheid en veerkracht van de windslee onderstreept.
Dit soort innovatie, waarbij vintage technologie wordt gecombineerd met geavanceerde innovatie, is niet alleen een mijlpaal voor de poolwetenschap, maar opent ook de deur naar een duurzamere en toegankelijkere toekomst van onderzoek. Met elke expeditie wordt de mogelijkheid versterkt dat de mensheid de meest extreme uithoeken van de planeet kan verkennen zonder haar toewijding aan de natuur op te offeren. behoud van het milieu.