Klimaatverandering is een van de grootste mondiale uitdagingen van onze tijd. Om te voorkomen dat de gemiddelde temperatuur op aarde meer dan 2 graden boven het pre-industriële niveau stijgt, zoals vastgelegd in de Overeenkomst van Parijs, is het van cruciaal belang om de uitstoot van broeikasgassen zoals CO2 te verminderen. De transitie naar volledig schone energiebronnen verloopt echter langzaam en de verbranding van fossiele brandstoffen blijft een belangrijke energiebron. In deze context heeft de CO2-afvang komt naar voren als een haalbare oplossing om de uitstoot te verminderen en tegelijkertijd op weg te gaan naar een duurzamer energiemodel.
Om de concentratie van CO2 in de atmosfeer te stabiliseren en ernstige gevolgen voor het klimaat te voorkomen, is het niet alleen absoluut noodzakelijk om de uitstoot te verminderen, maar ook om het afvangen en opslaan van uitgestoten CO2. Dit artikel onderzoekt hoe CO2 wordt afgevangen, evenals het transport en de opslag ervan, een veld waarin wetenschapper Edward Rubin een cruciale rol heeft gespeeld.
CO2-afvang en Edward Rubin
Edward Rubin is een van de meest prominente figuren op het gebied van CO2-afvang. Vanaf de Carnegie Mellon Universiteit in de Verenigde Staten heeft hij zijn carrière gewijd aan het onderzoeken en ontwikkelen van technologieën voor het afvangen, transporteren en opslaan van CO2 dat wordt uitgestoten door elektriciteitscentrales die fossiele brandstoffen verbranden. Hij is niet alleen de auteur van meerdere onderzoeken op dit gebied, maar hij heeft ook leiding gegeven aan IPCC-rapporten over deze technologieën.
Rubin benadrukt dat de meeste klimaatmodellen die toekomstscenario's onderzoeken geen drastische vermindering van de CO2-uitstoot overwegen zonder de opvang en geologische opslag van dit gas erbij te betrekken. Ondanks pogingen om het gebruik van hernieuwbare energie te vergroten, is een snelle transitie naar een toekomst zonder uitstoot onwaarschijnlijk zonder deze ondersteunende technologieën.
Een oplossing voor gasemissies
Het onmiddellijk stoppen van alle fossiele brandstoffen is geen realistische optie. Nu de mondiale vraag naar energie blijft stijgen, is het nodig om te kijken hybride oplossingen die zowel een grotere penetratie van hernieuwbare energie als technologieën omvatten om kooldioxide af te vangen. Zonne- en windenergie hebben een groot potentieel, maar de installatie en uitbreiding ervan vordert niet snel genoeg om de emissiereductiedoelstellingen van 80% in 2050 te halen. Volgens Rubin is de wereld nog steeds sterk afhankelijk van fossiele brandstoffen, en dit zal waarschijnlijk ook zo blijven. zaak voor de nabije toekomst.
“We leven in een wereld die verslaafd is aan fossiele brandstoffen, waar het ondanks de ernst van de klimaatverandering heel moeilijk is om de samenleving daarvan los te maken.”
De kennis over de koolstofcyclus is voldoende gevorderd om technologieën te implementeren waarmee CO2 op grote schaal kan worden afgevangen, opgeslagen en hergebruikt. Een wijdverbreide implementatie van deze oplossingen vereist echter effectieve regelgeving en een passend investeringskader.
“Tien jaar geleden werden anticiperende investeringen gedaan, maar naarmate het vooruitzicht op krachtige politieke actie opdroogde, daalde het investeringstempo.”
In de Europese Unie werd in Spanje een van de meest ambitieuze projecten voor CO2-afvang gefinancierd. De Europese Commissie heeft 180 miljoen euro toegewezen aan een afvang- en opslagproject in de Endesa-fabriek in Compostilla (Cubillos de Sil, León), dat in 2013 werd onderbroken vanwege de daling van de prijzen van emissierechten.
Nood aan passende wetgeving
De impact die passende wetgeving heeft op de ontwikkeling en toepassing van technologieën voor het afvangen van CO2 kan niet worden onderschat. Regelgevende regimes die niet-opgevangen emissies bestraffen, zouden de adoptie van deze technologieën over de hele wereld dramatisch kunnen vergroten. Een duidelijk voorbeeld doet zich voor in de voertuigregelgeving, waar katalysatoren de uitstoot van giftige gassen verminderden. Op dezelfde manier zou wetgeving die CO2-afvang vereist, doorslaggevend zijn.
Rubin verzekert dat er geen wetenschappelijke of technologische barrières zijn die de massale afvang van CO2 verhinderen. De grootste moeilijkheid is van economische en politieke aard en wijst op het gebrek aan afschrikking met betrekking tot emissies die niet worden opgevangen. Het afvangen van CO2 kost energie, maar als er boetes of strikte beperkingen zouden worden opgelegd aan niet-opgevangen emissies, zou het afvangen onvermijdelijk worden gestimuleerd.”
Andere technologieën voor CO2-afvang
Naast directe ondergrondse opslag worden innovatieve nieuwe technologieën ontwikkeld om afgevangen CO2 op verschillende manieren te gebruiken:
- brandstof productie: De productie van synthetische brandstoffen uit CO2 wordt onderzocht. Deze kunnen fossiele brandstoffen in sectoren als de luchtvaart vervangen.
- Bouwmaterialen: CO2 kan worden hergebruikt bij de vervaardiging van materialen zoals cement, waarbij een deel van het gas permanent kan worden opgevangen.
- Landbouw en voedsel: Toepassingen in de voedselproductie worden ook onderzocht, vooral in kasgewassen.
Steeds meer projecten over de hele wereld bevorderen het onderzoek en de ontwikkeling van deze technologieën. Een relevant voorbeeld is het project Carbfix in IJsland, dat de versnelde mineralisatie van CO2 implementeert en het omzet in vast gesteente, wat de permanente opslag ervan garandeert.
Een andere veelbelovende ontwikkeling is het gebruik van biogas en biomethaan, waardoor methaan (CH4), een ander krachtig broeikasgas, kan worden afgevangen. Door deze processen wordt methaan omgezet in duurzame energie, naast het afvangen van de bijbehorende CO2.
Grootschalige implementatie van deze technologieën zou aanvullende oplossingen kunnen bieden, niet alleen om de uitstoot te verminderen, maar ook om de klimaatverandering te verzachten door de opslag en het verantwoorde gebruik van broeikasgassen.
De grote diversiteit aan opkomende technologieën toont aan dat het afvangen van CO2 niet één oplossing is, maar eerder onderdeel is van een reeks acties die ons gezamenlijk kunnen helpen de klimaatverandering te bestrijden. Zeker, CO2-afvang Het is een sleutelstuk als aanvulling op duurzame energie in de poging om de opwarming van de aarde een halt toe te roepen.
Groot dilemma, terwijl een deel van de wereld zich bewust wordt van de klimaatverandering, wijken de Verenigde Staten, met Donald Trump voorop, af van internationale overeenkomsten over emissiebeheersing, onderontwikkelde en ontwikkelingslanden beschikken niet over de noodzakelijke technologieën om effectievere emissies te beheersen, ontwikkelde landen kopen de emissiequota van arme landen, omdat ze bovenal worden opgelegd om te overleven, dus wat te doen? waar gaan we heen in deze gekke race?